2015-07-27 09:34:16
Zachęcamy wszystkich mieszkańców obszaru działania LGD Partnerstwo Ducha Gór do włączenia się w proces opracowania nowej Lokalnej Strategii Rozwoju dla naszego obszaru.
2012-11-06 14:05:06
2012-10-15 08:00:57
Nowy adres:
ul. Konstytucji 3 Maja 25
58-540 Karpacz
Kontakt telefoniczny możliwy pod numerem 699 953 058
2012-09-25 13:02:39
Wszelkie informacje o Wędrówkach po Krainie Ducha Gór znajdują się z zakładce Program Leader/Święto Ducha Gór lub po kliknięciu na poniższy link
http://www.konkursy.duchgor.org/pl/102/swieto-ducha-gor/
2012-03-19 10:58:25
I po Kiermaszu...
2012-02-14 15:55:50
Zapraszamy na wystawę w Pałacu Paulinum
2012-02-08 08:32:27
Krótka relacja z wyjazdu przedstawicieli LGD Partnerstwo Ducha Gór
2012-02-07 12:30:56
Zaproszenie na wydarzenie w dniu 11 lutego
370-400 m.n.p.m.
W panoramie największej wsi w Kotlinie Jeleniogórskiej już z daleka dostrzegamy dwie wieże: zamku królewskiego oraz kościoła dworskiego (dziś – parafialnego). Im lepiej jednak poznamy Mysłakowice, tym więcej odkryjemy tu interesujących miejsc i związanych z nimi wydarzeń.
Pierwsze wieki istnienia wsi, składającej się z trzech kolonii położonych wzdłuż rzeki Łomnicy, nie zapowiadały szcze-gólnych wydarzeń. Wiodącą rolę odgry-wało rolnictwo, które nie dawało takich zysków, jak górnictwo w niedalekich Kowarach, handel i rzemiosło w Jeleniej Górze, albo zielarstwo w Miłkowie. Z tego powodu kroniki notują liczne ucieczki chłopów z Mysłakowic oraz bunty, z których najbardziej burzliwy wybuchł w roku 1798. Karty historii odwróciły się w r. 1816, gdy wieś objął w posiadanie reformator pruskiej armii, hrabia August von Gneisenau. Przebudował tutejszy niewielki dwór, wzniósł zabudowania gospodarcze oraz szkołę i rozpoczął planowe kształtowanie krajobrazu. Zagospodarowując masyw Mrowca połączył się z założeniem parkowym w Bukowcu. W Mysłakowicach zaczęli bywać przedstawiciele dworu pruskiego, a szczególną atencją miejsce to darzył król Fryderyk Wilhelm III, który zaprosił tu nawet cara Mikołaja I. Nic więc dziwnego, że po śmierci hr. Gneisenau, nabył posiadłość i w r. 1833 zlecił nadwornemu ogrodnikowi, Pierre J. Lenné, przebudowę parku o powierzchni 13 ha.
W roku 1837 król zezwolił na osiedlenie się w jego dobrach grupy tyrolskich protestantów, dla których rozparcelowano grunty spalonego dwa lata wcześniej folwarku w górnej części wsi. Także dla tych imigrantów z Alp ufundował ewangelicki kościół (wcześniej Mysłakowice należały do parafii w Łomnicy), którego
projekt wykonał czołowy pruski architekt tego czasu, Carl Schinkel. Więcej o Tyrolczykach u stóp Karkonoszy w Kluczu do Ogrodu Ducha Gór.
Każdy lubi dostawać urodzinowe prezenty, a zwłaszcza tak nabrzmiałe historią, jak antyczne kolumny z pompejańskich wykopalisk. Taki właśnie upominek otrzymał Fryderyk Wilhelm III od króla Neapolu – do dziś marmurowe filary podtrzymują ganek nad wejściem do mysłakowickiego kościoła. Do lat 80-tych XX wieku ozdobę kościelnego otoczenia stanowiły także 6-metrowej wysokości szczęki wieloryba, które po konserwacji czekają na ponowne ustawienie na terenie parku.
W roku 1842 kolejny król Prus, Fryderyk Wilhelm IV, rozpoczął dwie poważne inwestycje, które do dziś tworzą obraz Mysłakowic. Była to przebudowa pałacu na neogotycki zamek (w dzisiejszej formie) oraz budowa przędzalni i tkalni lnu, która nadal – po licznych zmianach i modernizacjach – jest największym pracodawcą w gminie. W roku 1857 część wykwalifikowanej kadry zakładów lniarskich (w tym także wielu Tyrolczyków) wyjechała do zakładów tekstylnych powstających w Żyrardowie.
O tym, że także praca biurowa nie musi przeszkadzać ciekawej i twórczej działalności, świadczy osoba Theodora Donata. Pochodzący spod Zgorzelca księgowy zakładów lniarskich w Mysłakowicach był inicjatorem stworzenia największej organizacji turystycznej w h
istorii Karkonoszy. Powołane do życia w roku 1880 „Towarzystwo Karkonoskie” (Riesengebirgs-Verein) liczyło w okresie największego rozkwitu około 50 tysięcy członków w całej Europie Środkowej, skupionych w wielu kołach lokalnych i regionalnych. RGV podjęło się promocji Karkonoszy, ich zagospodarowania, wytyczania i budowy szlaków turystycznych, a także górskich schronisk. Najbardziej widocznym (nawet z daleka) efektem działań Towarzystwa jest obchodząca szczyt Śnieżki Droga Jubileuszowa wybudowana z okazji 25 rocznicy powstania RGV. Postać i działalność Theodora Donata przypomina dziś głaz pamiątkowy na skraju przypałacowego parku w Mysłakowicach.
W mysłakowickim pałacu brzemienna w symbolikę jest dawna jadalnia, a dziś sala gimnastyczna szkoły mieszczącej się w obiekcie, który wraz z abdykacją cesarza Wilhelma II przestał być własnością Hohenzollernów. Podtrzymująca strop konstrukcja była jednym z pierwszych przykładów tak misternej żeliwnej podpory dachu: w ten sposób król chciał pokazać swoim gościom, że nie obawia się technicznych nowinek i jest w stanie pod nimi nawet wieczerzać. Cała sala swoim kształtem miała nawiązywać do parowców pływających nie tylko po Mississipi, ale w owym czasie już także po Łabie. Obecnie na jednym z „kominów” tego parowca znajduje się bocianie gniazdo (też element marynistyczny).
Dalszy rozwój wsi przyniosło otwarcie linii kolejowych (1880 z Jeleniej Góry do Kowar, 1895 – do Karpacza) oraz powstanie wytwórni porcelany technicznej. Na terenie obu mysłakowickich zakładów w czasie II wojny światowej istniały obozy pracy, głównie dla jeńców wojennych. Obecnie pełną mocą pracują Zakłady Lniarskie „Orzeł”, zatrudniające około 600 pracowników. Szukając spokoju między królewską rezydencją a domami tyrolskimi, osiedla się tu ostatnio wielu mieszkańców Jeleniej Góry.
Bezsprzecznie to właśnie len stanowi najważniejszy produkt lokalny Mysłakowic. Miejscowość ta jest dziś głównym ośrodkiem lniarskim w Polsce.
Produkty z Mysłakowic posiadają własne salony sprzedaży w centrum Warszawy oraz Krakowa. W czasie pobytu w Kotlinie Jeleniogórskiej koniecznie trzeba przeznaczyć nieco czasu na odwiedziny w jednym z kilku sklepów lniarskich przy ul. Daszyńskiego. Po wcześniejszym telefonicznym umówieniu terminu istnieje także możliwość zwiedzenia hal produkcyjnych Zakładów Lniarskich „Orzeł”.
Sporo ciekawych miejsc do odwiedzenia znajduje się w bliskim sąsiedztwie Mysłakowic. Celem spacerów może być las w masywie Mrowca ze śladami XIX-wiecznego założenia parkowego lub Krzyżowa Góra (423 m) na zachód od drogi Jelenia Góra-Karpacz, nieopodal zielonego szlaku pieszego w stronę Staniszowa. Na wierzchołku wzniesienia w roku 1874 postawiony został Krzyż Trzech Królów Pruskich, którzy mieli w Mysłakowicach swoją letnią rezydencję, oraz Kamienna Altana, pod którą można się skryć w razie deszczu.
Przy drodze do Jeleniej Góry, po prawej stronie, widoczny jest średniowieczny krzyż pokutny. A nieco dalej, powyżej ścieżki rowerowej, jedna z granitowych skał ukrytych między drzewami wnikliwemu obserwatorowi przypomnieć może kształt ludzkiej głowy. Stąd i jej nazwa – Głowacz; niemieckim mieszkańcom Kotliny Jeleniogórskiej wprost przywodziła na myśl nie byle jaką głowę – samego Goethego.
345-360 m.n.p.m.
Osada rozwinęła się przy przeprawie przez Bóbr i strzegącej jej strażnicy. Jeśli taka stanica tu istniała, to z pewnością została zniszczona w czasie wojen husyckich, przed rokiem 1428. Natomiast z połowy XVI wieku zachowały się notatki wskazujące, iż istniał tu dwór rycerski, prawdopodobnie w kształcie wieży.
625-710 m.n.p.m.
Już sam dojazd do Borowic, krętą drogą wśród stromych, granitowych ścian i gęstego lasu wskazuje, że wkraczamy do Królestwa Ducha Gór. Rozległa, śródgórska polana, na której rozłożyła się osada dowodzi, że nie taki znowu ten Duch Gór straszny, a i można u niego znaleźć fragmenty znanego nam z Kotliny Jeleniogórskiej Ogrodu.
400-490 m.n.p.m.
Bukowiec mógłby opowiedzieć niejedną romantyczną historię. Nie tylko dlatego, że jest starą wsią, powstałą w początkach XIII wieku, ale także dlatego, że to tutaj właśnie rozpoczęto przekształcanie krajobrazu Kotliny Jeleniogórskiej w duchu na wskroś romantycznym. Nim do tego doszło, w połowie XVI wieku rodzina von Zedlitz wzniosła w dolnej części wsi dwór otoczony fosą.
340-370 m.n.p.m.
Nieco ponad doliną Bobru, na zachód od Wojanowa i Jeziora Bobrownickiego, dostrzec można zabudowania niewielkiej wsi. To Dąbrowica, która składa się z trzech części. Pierwsza, nad Bobrem skupia się wokół fabryki papieru; druga, pod lasem, grupuje się przy pałacu, zaś trzecia to sąsiedztwo kościoła, z którego miejscowość jest chyba najbardziej znana.
400-410 m.n.p.m.
Ta luźno rozrzucona w malowniczym obniżeniu osada, przez dłuższy czas stanowiła kolonię Miłkowa. Do dziś zachowała charakter rolniczy i jako żywo nadaje się do plenerów rodem z bukolicznych opowieści o wsi spokojnej, wsi wesołej...
410-530 m.n.p.m.
Wspinając się krętą drogą ze Strużnicy lub z Karpnik w kierunku Kowar, docieramy do zacisznej wioski na zboczach Rudaw Janowickich. Gruszków od zarania swych dziejów, czyli od XIV wieku, związany był z Kowarami. Ludność zajmowała się rzemiosłem i chałupnictwem oraz warzeniem znanego i cenionego w okolicy piwa. Dziś większość mieszkańców zajmuje się drobnym rolnictwem lub dojeżdża do pracy w Kowarach.
370-430 m.n.p.m.
Przepływający przez tę liczącą ponad 2 tysiące dusz miejscowość Bóbr dzieli ją na dwie części, z których starsza, ciągnąca się wzdłuż rzeki, początkowo posiadała swój ośrodek wokół dwóch kościołów i pałacu. Dzięki doprowadzeniu linii kolejowej w roku 1867 Janowice stały się najpopularniejszym punktem wyjściowym w Rudawy Janowickie, których od wieków strzegł Zamek Bolczów.
370-410 m.n.p.m.
Do Karpnik, położonych w rozległym obniżeniu u stóp Gór Sokolich, w XV wieku przeniosła się siedziba właścicieli okolicy. Wcześniej znajdowała się ona pod szczytem Krzyżnej Góry, w zniszczonym w czasie wojen husyckich zamku Sokolec. Cztery wieki później nowi właściciele Karpnik polecili wznieść „Szwajcarkę”, schronisko będące do-godnym punktem wyjściowym dla osób preferujących eksplorację Gór Sokolich bez sprzętu wspinaczkowego.
410-630 m.n.p.m.
Najbardziej na północ położona miejscowość w Ogrodzie Ducha Gór, należy do najstarszych w regionie. Pierwszych mieszkańców ściągały tu jednak nie tyle bajeczne wprost widoki na wschodnią część Kotliny, ale... złoto. W dolnej części obecnej wioski (podobnie jak w rejonie pobliskiej Maciejowej i Dziwiszowa) jeszcze do XIII wieku w najlepsze można było wydobywać i wypłukiwać drogocenny kruszec.
400-450 m.n.p.m.
Poniżej Kowar i Ciszycy otwiera się dolina potoku Jedlica, który potrafi niekiedy pokazać, jaka drzemie w nim siła. Tak stało się m.in. w czasie pamiętnej powodzi w lipcu roku 1997. Na kaprysy rzeczki najbardziej narażona jest ciągnąca się wzdłuż niej Kostrzyca.
360-380 m.n.p.m.
Do tej niewielkiej, zagubionej wśród wzgórz wioski może zaprowadzić droga z Karpnik lub Bukowca. Do końca XVII wieku Krogulec był częścią majątku związanego z Karpnikami, a w roku 1679 został przejęty przez Jelenią Górę za długi od Ernsta von Schaffgotscha. Kroniki wspominają o tej miejscowości nader rzadko.
350-370 m.n.p.m.
Miejscowość ta od wieków rozwija się w dolinie rzeki, której nazwa nie powinna budzić zaskoczenia – w dolinie Łomnicy. Pierwotne osiedle istniało przy ujściu tej rzeki do Bobru, nieopodal którego powstał dwór rodziny von Zedlitz, ale osadnictwo stopniowo przesuwało się w górę rzeki. O dłuższej biografii Łomnicy świadczy jej słowiańska nazwa, a zatem wieś musiała istnieć już w XII wieku.
355-380 m.n.p.m.
Pomimo długiego rodowodu i korzystnego położenia na rozległej równinie w sąsiedztwie uzdrowiska w Cieplicach, wieś ta nie miała szczęścia zaznać szybszego rozwoju. Jeszcze w średniowieczu ograniczyły ją od zachodu stawy hodowlane założone przez cieplickich cystersów. Teraz, po powstaniu jeziora Sosnówka, nie ma także szans na rozwój w kierunku wschodnim.
480-520 m.n.p.m.
Z wielu zakątków wschodniej i północnej części Kotliny Jeleniogórskiej nie sposób przeoczyć widocznej z daleka wieży wśród drzew na wzniesieniu ponad doliną Bobru. Na wysokości 500 m npm. ukrywają się skromnie pozostałości dawnej stolicy sudeckiego górnictwa i dawnego miasteczka, którego nazwa mówi sama za siebie – Miedzianka.
415-655 m.n.p.m.
Powstała w XIII wieku wieś skupiła się wokół niewielkiego zamku, który przetrwał do wojen husyckich. Dość stabilny rozwój zawdzięczał Miłków górnictwu, wydobyciu torfu i istniejącym tu kuźniom, a nade wszystko - zielarstwu.
500-645 m.n.p.m.
Początki wsi związane są z działalnością górniczą prowadzoną w północnej części Rudaw Janowickich. W roku 1370 doszło do podziału Mniszkowa i Miedzianki – kopalnie zgrupowały się wokół rosnącej w siłę Miedzianki, Mniszków zaś z wolna nabierał cech wsi służebnej. Karty nieco się odmieniły po zniszczeniu zamku Bolczów w czasie wojny trzydziestoletniej.
350-480 m.n.p.m.
W południowej części Kotliny Jeleniogórskiej wszystkie drogi prowadzą do Podgórzyna, którego obecna nazwa doskonale opisuje położenie tej sporej, uprzemysłowionej wsi. Pod nazwą Gerharti villa (później: Giersdorf) została wspomniana w roku 1305, a w kilka lat później stanowiła już oddzielną parafię z kościołem św. Trójcy.
480-700 m.n.p.m.
Pierwsze wzmianki dotyczące wsi pochodzą już z roku 1387, ale wiążą się one z osadnictwem w rejonie Skałki należącej do Podgórzyna. Dzisiejsza miejscowość w Dolinie Czerwienia oraz Podgórnej powstała w drugiej połowie XVII wieku, podobnie jak pozostałe budziska, czyli osady zakładane przez protestanckich uciekinierów religijnych z innych części ówczesnej Austrii.
390-523 m.n.p.m.
Początków Radomierza należy szukać w dolnej części wsi – tam, gdzie do dziś widoczne są zabudowania dawnego dworu. Przez wieki związany był on z boczną linią rodziny von Schaffgotsch, o których przypominają płyty nagrobne zgromadzone przy wejściu na teren pocysterskiego kościoła w niedalekich Cieplicach.
370-720 m.n.p.m.
W szerokim obniżeniu u podnóża Karkonoszy rozciąga się dolna część Sosnówki z wieloma zachowanymi domami tkaczy, a także kilkoma domami przysłupowo-zrębowymi. To właśnie tkactwo i drobne rolnictwo stanowiło przez długi czas podstawę utrzymania wsi. Lokalną specjalnością był adamaszek wytwarzany głównie w domowych warsztatach Sosnówki Górnej, założonej specjalnie dla tkaczy w XVIII wieku.
365-430 m.n.p.m.
Jest w Staniszowie jakaś siła, skoro odkryto na jego terenie ślady osady istniejącej między VII a IX wiekiem. Pewne jest, że wieś w dzisiejszym kształcie istniała w końcu XIII wieku. Leżąc na uboczu głównych traktów, osłonięta przez liczne wzgórza pokryte malowniczymi skałami, uniknęła większości historycznych nawałnic, które stały się udziałem sąsiednich miejscowości.
430-470 m.n.p.m.
Ten dawny przysiółek Karpnik powstał dość późno, bo najprawdopodobniej dopiero w początkach XVII wieku. Odludne położenie wsi przyczyniło się do tego, że po wojnie trzydziestoletniej w cieniu okolicznych skał w tajemnicy spotykali się na nabożeństwa protestanci z Karpnik i sąsiednich miejscowości.
460-490 m.n.p.m.
Leżące u stóp Kowarskiego Grzbietu osiedle powstało jako osada górnicza, ale szczególnej roli nabrały płuczki złota, które nadały wsi jej pierwotną nazwę – Steinseiffen (Kamienne Płuczki).
W niektórych potokach w okolicy do dziś można znaleźć drogocenny kruszec, ale już tylko w śladowych ilościach.
360-370 m.n.p.m.
Rozłożona nad Bobrem miejscowość – nazywana niekiedy przez jej bywalców San Frantrzcińsko – stała się Mekką dla wspinaczy i skałkowców. Dość powiedzieć, że na tutejszych, granitowych ścianach niewysokich, acz imponujących Gór Sokolich, wspinaczkowe szlify zdobywali: Wanda Rutkiewicz, Jerzy Kukuczka i niemal cała dzisiejsza czołówka polskich himalaistów.
350-360 m.n.p.m.
Wieś nad Bobrem z pewnością istniała już w XIII wieku i rozwijała się dzięki dogodnemu położeniu przy nadrzecznym trakcie z Jeleniej Góry w kierunku Bolkowa, Świdnicy i Kamiennej Góry. Nie bez przyczyny jedna z trzech bram średniowiecznej Jeleniej Góry nosiła nazwę właśnie Bramy Wojanowskiej. Nazwa miejscowości najściślej wiąże się jednak z tutejszym zamkiem.
480-570 m.n.p.m.
Podobnie jak sąsiednie podkarkonoskie miejscowości, także Zachełmie powstało po wojnie trzydziestoletniej jako osada religijnych uciekinierów. W roku 1650 dotarła tu z Austrii, pod wodzą niejakiego Fucknera, grupa składająca się z pasterzy oraz drwali. Z pewnością ci ostatni mieli w nowym miejscu sporo pracy.Dość rozległa wieś stała się w XIX wieku wczasowiskiem, a i dziś częściej, niż na lokalne DJE, można natknąć się tu na samochodowe rejestracje z Wrocławia, Poznania, Drezna, Berlina czy Amsterdamu.
Wrzeszczyn (niem. Boberrullersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jeleniogórskim.
We wsi Wrzeszczyn znajduje się zapora wodna wraz z elektrownią, spiętrzająca wody Bobru tworząc Jezioro Wrzeszczyńskie, rozciągające się między Wrzeszczynem a Siedlęcinem. Elektrownia Wrzeszczyn została zbudowana w latach 1926-27. Elektrownia Wrzeszczyn została zbudowana w latach 1926-1927.
Karpacz (niem Krummhübel) - gmina miejska w województwie dolnośląskim, w powiecie jeleniogórskim. Położone na wysokości od 480 do 885 m n.p.m., u stóp Śnieżki (1602 m n.p.m.), w dolinie rzeki Łomnicy oraz potoków, będących jej dopływami.
tłumacz przysięgły włoskiego Wrocław - Wiadomości Wałbrzych