2015-07-27 09:34:16
Zachęcamy wszystkich mieszkańców obszaru działania LGD Partnerstwo Ducha Gór do włączenia się w proces opracowania nowej Lokalnej Strategii Rozwoju dla naszego obszaru.
2012-11-06 14:05:06
2012-10-15 08:00:57
Nowy adres:
ul. Konstytucji 3 Maja 25
58-540 Karpacz
Kontakt telefoniczny możliwy pod numerem 699 953 058
2012-09-25 13:02:39
Wszelkie informacje o Wędrówkach po Krainie Ducha Gór znajdują się z zakładce Program Leader/Święto Ducha Gór lub po kliknięciu na poniższy link
http://www.konkursy.duchgor.org/pl/102/swieto-ducha-gor/
2012-03-19 10:58:25
I po Kiermaszu...
2012-02-14 15:55:50
Zapraszamy na wystawę w Pałacu Paulinum
2012-02-08 08:32:27
Krótka relacja z wyjazdu przedstawicieli LGD Partnerstwo Ducha Gór
2012-02-07 12:30:56
Zaproszenie na wydarzenie w dniu 11 lutego
340-370 m.n.p.m.
Miejscowość ta od wieków rozwija się w dolinie rzeki, której nazwa nie powinna budzić zaskoczenia – w dolinie Łomnicy. Pierwotne osiedle istniało przy ujściu tej rzeki do Bobru, nieopodal którego powstał dwór rodziny von Zedlitz, ale osadnictwo stopniowo przesuwało się w górę rzeki. O dłuższej biografii Łomnicy świadczy jej słowiańska nazwa, a zatem wieś musiała istnieć już w XII wieku.
Z czasem ośrodkiem rozwoju Łomnicy i dzisiejszych Mysłakowic stał się kościół o wyraźnym charakterze obronnym. Wyniesienie ponad 
dno doliny oraz okalający mur nie przeszkodziły w zdobyciu i zniszczeniu go przez husytów. Obecna świątynia pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP powstała pod koniec XV wieku, a po przebudowie z roku 1754 zyskała zachowane do dziś, barokowe wyposażenie.
Nieco poniżej kościoła katolickiego w roku 1751 na gruncie podarowanym przez jeleniogórskiego kupca i ówczesnego właściciela pałacu w Łomnicy, Christiana Mentzla, powstał ewangelicki dom modlitwy. Pierwszym pastorem w Łomnicy był Ehrenfried Liebich (1713-1780), którego wiersze i teksty niemieccy i szwajcarscy ewangelicy po dziś odnajdują w swo-ich śpiewnikach. Po roku 1950 nieużywany kościół zaczął podupadać i ostatecznie został rozebrany w roku 1970.
Z całego założenia pozostała obecnie pastorówka oraz budynek dawnej szkoły.
W roku 1720 osiadły w Jeleniej Górze szwedzki architekt Martin Frantz rozpoczął przebudowę istniejącego dworu, czego wynik możemy widzieć dziś w postaci głównego budynku kompleksu pałacowego w Łomnicy. W roku 1738 stał się on własnością jeleniogórskiej rodziny kupieckiej Mentzel. W roku 1800 w sąsiedztwie powstał tzw. Dom Wdowy (dziś hotel i restauracja), zaś po zakupieniu kompleksu przez hrabiego Gustava Ernsta on Küster dokonano ponownej przebudowy głównego pałacu. Kolejnym krokiem było zagospodarowanie otoczenia oraz doliny Bobru w kierunku Karpnik. W ten sposób powstał park o powierzchni 8 ha. W dużym pałacu znajduje się stała wysta-wa prezentująca dzieje wszystkich rezydencji pał
acowych Kotliny Jeleniogórskiej i innych części Sudetów, natomiast w remontowanych budynkach gospodarczych obejrzeć można wystawę przybliżającą dawne zajęcia rolników, rzemieślników i chałupników u stóp Karkonoszy.
Po wytyczeniu ścieżek i zaplanowaniu parku nad Bobrem, połączyły się założenia parkowe w Karpnikach, Łomnicy i sąsiednim Wojanowie oraz położone dalej na południe: w Mysłakowicach, Bukowcu, Ciszycy, Miłkowie, Staniszowie i Cieplicach. Nie bez racji odwiedzający w XIX wieku Kotlinę Jeleniogórską nazywali ją Śląskim Elizjum, do której to idei powracają obecnie właściciele pałaców we wschodniej części Kotliny Jeleniogórskiej. Odnowiony po roku 1994 Pałac Łomnica stał się pierwszym impulsem do odtworzenia podkarkonoskiej Doliny Zamków i Ogrodów. 
Zatem Ogród Ducha Gór to nie tylko imponujące sudeckie krajobrazy, fantastyczne formacje skalne, dzieje rodem ze średniowiecznych eposów, łagodna przyroda, intrygujący ludzie zżyci ze swoimi górami, ale również bardzo rzeczywiste ogrody i rezydencje.
Związki jeleniogórskich kupców z Łomnicą nie były przypadkowe, gdyż właśnie tu pracowała większość chałupników wytwarzających muślin oraz płótna lniane, które pokrywane było także na miejscu barwnym drukiem. Najsłynniejsze jednak były jeleniogórskie woale. Miasto otrzymało nawet cesarski przy-wilej monopolu na produkcję i eksport tego materiału.
Od połowy XVIII w. wytrwale pracowali w okolicy torfiarze, w wyniku czego powstało ponad 30 stawów. Dla ochłody po ciężkiej pracy rozkoszowano się warzonym na miejscu wedle angielskiej receptury piwem „ale“. Dzisiejsza Łomnica nie przeżywa aż takiego boomu budowlanego, jak Mysłakowice, ale zaradność jej mieszkańców oraz bliskość Jeleniej Góry pozwala spokojnie myśleć o przyszłości.
W południowej części wsi, nieopodal kościoła znajduje się węzeł ścieżek rowerowych do Jeleniej Góry, Mysłakowic i w stronę masywu Mrowca. Rowerzystom udającym się stąd w kierunku pałacu, Bobru i Wojanowa proponujemy doj
azd ulicami prowadzącymi lewym brzegiem Łomnicy; na głównej drodze – a więc na prawym brzegu – panuje zbyt duży ruch samochodowy.
Piechurom polecamy spacer z pałacu Łomnica, wzdłuż Bobru, przez odtwarzany park i dalej ścieżkami już na obszarze Rudawskiego Parku Krajobrazowego. Na terenie należącym do Dominium Łomnica wytyczone zostały trasy oznakowane białymi kamieniami.
345-360 m.n.p.m.
Osada rozwinęła się przy przeprawie przez Bóbr i strzegącej jej strażnicy. Jeśli taka stanica tu istniała, to z pewnością została zniszczona w czasie wojen husyckich, przed rokiem 1428. Natomiast z połowy XVI wieku zachowały się notatki wskazujące, iż istniał tu dwór rycerski, prawdopodobnie w kształcie wieży.
625-710 m.n.p.m.
Już sam dojazd do Borowic, krętą drogą wśród stromych, granitowych ścian i gęstego lasu wskazuje, że wkraczamy do Królestwa Ducha Gór. Rozległa, śródgórska polana, na której rozłożyła się osada dowodzi, że nie taki znowu ten Duch Gór straszny, a i można u niego znaleźć fragmenty znanego nam z Kotliny Jeleniogórskiej Ogrodu.
400-490 m.n.p.m.
Bukowiec mógłby opowiedzieć niejedną romantyczną historię. Nie tylko dlatego, że jest starą wsią, powstałą w początkach XIII wieku, ale także dlatego, że to tutaj właśnie rozpoczęto przekształcanie krajobrazu Kotliny Jeleniogórskiej w duchu na wskroś romantycznym. Nim do tego doszło, w połowie XVI wieku rodzina von Zedlitz wzniosła w dolnej części wsi dwór otoczony fosą.
340-370 m.n.p.m.
Nieco ponad doliną Bobru, na zachód od Wojanowa i Jeziora Bobrownickiego, dostrzec można zabudowania niewielkiej wsi. To Dąbrowica, która składa się z trzech części. Pierwsza, nad Bobrem skupia się wokół fabryki papieru; druga, pod lasem, grupuje się przy pałacu, zaś trzecia to sąsiedztwo kościoła, z którego miejscowość jest chyba najbardziej znana.
400-410 m.n.p.m.
Ta luźno rozrzucona w malowniczym obniżeniu osada, przez dłuższy czas stanowiła kolonię Miłkowa. Do dziś zachowała charakter rolniczy i jako żywo nadaje się do plenerów rodem z bukolicznych opowieści o wsi spokojnej, wsi wesołej...
410-530 m.n.p.m.
Wspinając się krętą drogą ze Strużnicy lub z Karpnik w kierunku Kowar, docieramy do zacisznej wioski na zboczach Rudaw Janowickich. Gruszków od zarania swych dziejów, czyli od XIV wieku, związany był z Kowarami. Ludność zajmowała się rzemiosłem i chałupnictwem oraz warzeniem znanego i cenionego w okolicy piwa. Dziś większość mieszkańców zajmuje się drobnym rolnictwem lub dojeżdża do pracy w Kowarach.
370-430 m.n.p.m.
Przepływający przez tę liczącą ponad 2 tysiące dusz miejscowość Bóbr dzieli ją na dwie części, z których starsza, ciągnąca się wzdłuż rzeki, początkowo posiadała swój ośrodek wokół dwóch kościołów i pałacu. Dzięki doprowadzeniu linii kolejowej w roku 1867 Janowice stały się najpopularniejszym punktem wyjściowym w Rudawy Janowickie, których od wieków strzegł Zamek Bolczów.
370-410 m.n.p.m.
Do Karpnik, położonych w rozległym obniżeniu u stóp Gór Sokolich, w XV wieku przeniosła się siedziba właścicieli okolicy. Wcześniej znajdowała się ona pod szczytem Krzyżnej Góry, w zniszczonym w czasie wojen husyckich zamku Sokolec. Cztery wieki później nowi właściciele Karpnik polecili wznieść „Szwajcarkę”, schronisko będące do-godnym punktem wyjściowym dla osób preferujących eksplorację Gór Sokolich bez sprzętu wspinaczkowego.
410-630 m.n.p.m.
Najbardziej na północ położona miejscowość w Ogrodzie Ducha Gór, należy do najstarszych w regionie. Pierwszych mieszkańców ściągały tu jednak nie tyle bajeczne wprost widoki na wschodnią część Kotliny, ale... złoto. W dolnej części obecnej wioski (podobnie jak w rejonie pobliskiej Maciejowej i Dziwiszowa) jeszcze do XIII wieku w najlepsze można było wydobywać i wypłukiwać drogocenny kruszec.
400-450 m.n.p.m.
Poniżej Kowar i Ciszycy otwiera się dolina potoku Jedlica, który potrafi niekiedy pokazać, jaka drzemie w nim siła. Tak stało się m.in. w czasie pamiętnej powodzi w lipcu roku 1997. Na kaprysy rzeczki najbardziej narażona jest ciągnąca się wzdłuż niej Kostrzyca.
360-380 m.n.p.m.
Do tej niewielkiej, zagubionej wśród wzgórz wioski może zaprowadzić droga z Karpnik lub Bukowca. Do końca XVII wieku Krogulec był częścią majątku związanego z Karpnikami, a w roku 1679 został przejęty przez Jelenią Górę za długi od Ernsta von Schaffgotscha. Kroniki wspominają o tej miejscowości nader rzadko.
355-380 m.n.p.m.
Pomimo długiego rodowodu i korzystnego położenia na rozległej równinie w sąsiedztwie uzdrowiska w Cieplicach, wieś ta nie miała szczęścia zaznać szybszego rozwoju. Jeszcze w średniowieczu ograniczyły ją od zachodu stawy hodowlane założone przez cieplickich cystersów. Teraz, po powstaniu jeziora Sosnówka, nie ma także szans na rozwój w kierunku wschodnim.
480-520 m.n.p.m.
Z wielu zakątków wschodniej i północnej części Kotliny Jeleniogórskiej nie sposób przeoczyć widocznej z daleka wieży wśród drzew na wzniesieniu ponad doliną Bobru. Na wysokości 500 m npm. ukrywają się skromnie pozostałości dawnej stolicy sudeckiego górnictwa i dawnego miasteczka, którego nazwa mówi sama za siebie – Miedzianka.
415-655 m.n.p.m.
Powstała w XIII wieku wieś skupiła się wokół niewielkiego zamku, który przetrwał do wojen husyckich. Dość stabilny rozwój zawdzięczał Miłków górnictwu, wydobyciu torfu i istniejącym tu kuźniom, a nade wszystko - zielarstwu.
500-645 m.n.p.m.
Początki wsi związane są z działalnością górniczą prowadzoną w północnej części Rudaw Janowickich. W roku 1370 doszło do podziału Mniszkowa i Miedzianki – kopalnie zgrupowały się wokół rosnącej w siłę Miedzianki, Mniszków zaś z wolna nabierał cech wsi służebnej. Karty nieco się odmieniły po zniszczeniu zamku Bolczów w czasie wojny trzydziestoletniej.
370-400 m.n.p.m.
W panoramie największej wsi w Kotlinie Jeleniogórskiej już z daleka dostrzegamy dwie wieże: zamku królewskiego oraz kościoła dworskiego (dziś – parafialnego). Im lepiej jednak poznamy Mysłakowice, tym więcej odkryjemy tu interesujących miejsc i związanych z nimi wydarzeń.
350-480 m.n.p.m.
W południowej części Kotliny Jeleniogórskiej wszystkie drogi prowadzą do Podgórzyna, którego obecna nazwa doskonale opisuje położenie tej sporej, uprzemysłowionej wsi. Pod nazwą Gerharti villa (później: Giersdorf) została wspomniana w roku 1305, a w kilka lat później stanowiła już oddzielną parafię z kościołem św. Trójcy.
480-700 m.n.p.m.
Pierwsze wzmianki dotyczące wsi pochodzą już z roku 1387, ale wiążą się one z osadnictwem w rejonie Skałki należącej do Podgórzyna. Dzisiejsza miejscowość w Dolinie Czerwienia oraz Podgórnej powstała w drugiej połowie XVII wieku, podobnie jak pozostałe budziska, czyli osady zakładane przez protestanckich uciekinierów religijnych z innych części ówczesnej Austrii.
390-523 m.n.p.m.
Początków Radomierza należy szukać w dolnej części wsi – tam, gdzie do dziś widoczne są zabudowania dawnego dworu. Przez wieki związany był on z boczną linią rodziny von Schaffgotsch, o których przypominają płyty nagrobne zgromadzone przy wejściu na teren pocysterskiego kościoła w niedalekich Cieplicach.
370-720 m.n.p.m.
W szerokim obniżeniu u podnóża Karkonoszy rozciąga się dolna część Sosnówki z wieloma zachowanymi domami tkaczy, a także kilkoma domami przysłupowo-zrębowymi. To właśnie tkactwo i drobne rolnictwo stanowiło przez długi czas podstawę utrzymania wsi. Lokalną specjalnością był adamaszek wytwarzany głównie w domowych warsztatach Sosnówki Górnej, założonej specjalnie dla tkaczy w XVIII wieku.
365-430 m.n.p.m.
Jest w Staniszowie jakaś siła, skoro odkryto na jego terenie ślady osady istniejącej między VII a IX wiekiem. Pewne jest, że wieś w dzisiejszym kształcie istniała w końcu XIII wieku. Leżąc na uboczu głównych traktów, osłonięta przez liczne wzgórza pokryte malowniczymi skałami, uniknęła większości historycznych nawałnic, które stały się udziałem sąsiednich miejscowości.
430-470 m.n.p.m.
Ten dawny przysiółek Karpnik powstał dość późno, bo najprawdopodobniej dopiero w początkach XVII wieku. Odludne położenie wsi przyczyniło się do tego, że po wojnie trzydziestoletniej w cieniu okolicznych skał w tajemnicy spotykali się na nabożeństwa protestanci z Karpnik i sąsiednich miejscowości.
460-490 m.n.p.m.
Leżące u stóp Kowarskiego Grzbietu osiedle powstało jako osada górnicza, ale szczególnej roli nabrały płuczki złota, które nadały wsi jej pierwotną nazwę – Steinseiffen (Kamienne Płuczki).
W niektórych potokach w okolicy do dziś można znaleźć drogocenny kruszec, ale już tylko w śladowych ilościach.
360-370 m.n.p.m.
Rozłożona nad Bobrem miejscowość – nazywana niekiedy przez jej bywalców San Frantrzcińsko – stała się Mekką dla wspinaczy i skałkowców. Dość powiedzieć, że na tutejszych, granitowych ścianach niewysokich, acz imponujących Gór Sokolich, wspinaczkowe szlify zdobywali: Wanda Rutkiewicz, Jerzy Kukuczka i niemal cała dzisiejsza czołówka polskich himalaistów.
350-360 m.n.p.m.
Wieś nad Bobrem z pewnością istniała już w XIII wieku i rozwijała się dzięki dogodnemu położeniu przy nadrzecznym trakcie z Jeleniej Góry w kierunku Bolkowa, Świdnicy i Kamiennej Góry. Nie bez przyczyny jedna z trzech bram średniowiecznej Jeleniej Góry nosiła nazwę właśnie Bramy Wojanowskiej. Nazwa miejscowości najściślej wiąże się jednak z tutejszym zamkiem.
480-570 m.n.p.m.
Podobnie jak sąsiednie podkarkonoskie miejscowości, także Zachełmie powstało po wojnie trzydziestoletniej jako osada religijnych uciekinierów. W roku 1650 dotarła tu z Austrii, pod wodzą niejakiego Fucknera, grupa składająca się z pasterzy oraz drwali. Z pewnością ci ostatni mieli w nowym miejscu sporo pracy.Dość rozległa wieś stała się w XIX wieku wczasowiskiem, a i dziś częściej, niż na lokalne DJE, można natknąć się tu na samochodowe rejestracje z Wrocławia, Poznania, Drezna, Berlina czy Amsterdamu.
Wrzeszczyn (niem. Boberrullersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie jeleniogórskim.
We wsi Wrzeszczyn znajduje się zapora wodna wraz z elektrownią, spiętrzająca wody Bobru tworząc Jezioro Wrzeszczyńskie, rozciągające się między Wrzeszczynem a Siedlęcinem. Elektrownia Wrzeszczyn została zbudowana w latach 1926-27. Elektrownia Wrzeszczyn została zbudowana w latach 1926-1927.
Karpacz (niem Krummhübel) - gmina miejska w województwie dolnośląskim, w powiecie jeleniogórskim. Położone na wysokości od 480 do 885 m n.p.m., u stóp Śnieżki (1602 m n.p.m.), w dolinie rzeki Łomnicy oraz potoków, będących jej dopływami.
tłumacz przysięgły włoskiego Wrocław - Wiadomości Wałbrzych